decimatia
DECIMÁŢIE, decimaţii, s.f. Decimare. – Din lat. decimatio, fr. décimation.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
DECIMÁŢIE s.f. (Ist.) Decimare. [Gen. -iei, var. decimaţiune s.f. / cf. lat. decimatio, fr. décimation].
(Dicţionar de neologisme)
DECIMÁŢIE s. f. decimare. (< fr. décimation, lat. decimatio)
(Marele dicţionar de neologisme)
decimáţie s. f. (sil. -ţi-e), art. decimáţia (sil. -ţi-a), g.-d. art. decimáţiei; pl. decimáţii, art. decimáţiile (sil. -ţi-i-)
(Dicţionar ortografic al limbii române)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
DECIMÁŢIE s.f. (Ist.) Decimare. [Gen. -iei, var. decimaţiune s.f. / cf. lat. decimatio, fr. décimation].
(Dicţionar de neologisme)
(Marele dicţionar de neologisme)
decimáţie s. f. (sil. -ţi-e), art. decimáţia (sil. -ţi-a), g.-d. art. decimáţiei; pl. decimáţii, art. decimáţiile (sil. -ţi-i-)
(Dicţionar ortografic al limbii române)