bonapartist
BONAPARTÍST, -Ă, bonapartişti, -ste, adj., s.m. şi f. 1. Adj. Care aparţine bonapartismului, referitor la bonapartism. 2. S.m. şi f. Adept al bonapartismului. – Din fr. bonapartiste.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
BONAPARTÍ//ST1 ~stă (~şti, ~ste) Care ţine de bonapartism; propriu bonapartismului. /<fr. bonapartiste
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
BONAPARTÍ//ST2 ~stă (~şti, ~ste) m. şi f. Adept al bonapartismului. /<fr. bonapartiste
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
BONAPARTÍST, -Ă adj. Referitor la bonapartism, propriu bonapartismului. // s.m. şi f. Adept al bonapartismului. [< fr. bonapartiste].
(Dicţionar de neologisme)
BONAPARTÍST, -Ă adj., s. m. f. (adept) al bonapartismului. (< fr. bonapartiste)
(Marele dicţionar de neologisme)
bonapartíst adj. m., s. m., pl. bonapartíşti; f. sg. bonapartístă, pl. bonapartíste
(Dicţionar ortografic al limbii române)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
BONAPARTÍ//ST1 ~stă (~şti, ~ste) Care ţine de bonapartism; propriu bonapartismului. /<fr. bonapartiste
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
BONAPARTÍST, -Ă adj. Referitor la bonapartism, propriu bonapartismului. // s.m. şi f. Adept al bonapartismului. [< fr. bonapartiste].
(Dicţionar de neologisme)
BONAPARTÍST, -Ă adj., s. m. f. (adept) al bonapartismului. (< fr. bonapartiste)
(Marele dicţionar de neologisme)
bonapartíst adj. m., s. m., pl. bonapartíşti; f. sg. bonapartístă, pl. bonapartíste
(Dicţionar ortografic al limbii române)