BUNÚŢ, -Ă, bunuţi, -e, adj. (Pop. şi fam.) Bunişor. ♢ Expr. Bun-bunuţ = foarte bun. – Bun + suf. -uţ.(Dicţionarul explicativ al limbii române)
bunúţ adj. m., pl. bunúţi; f. sg. bunúţă, pl. bunúţe(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:BUNÚŢ adj. v. bunicel, bunişor.(Dicţionar de sinonime)