cretin
[Sinonime]
CRETÍN, -Ă, cretini, -e, adj., s.m. şi f. (Persoană) care suferă de cretinism; imbecil, idiot. ♦ (Om) stupid, absurd. – Din fr. crétin.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
CRETÍN ~i m. 1) Om bolnav de cretinism. 2) fig. Persoană lipsită de inteligenţă; nătărău; nătâng; neghiob; nerod; tâmp; tont; năuc; prost. /<fr. crétin
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
CRETÍN, -Ă adj., s.m. şi f. (Suferind) de cretinism. ♦ Stupid, imbecil, idiot. [< fr. crétin].
(Dicţionar de neologisme)
CRETÍN, -Ă adj., s. m. f. (suferind) de cretinism. ♢ stupid, imbecil, idiot. (< fr. crétin)
(Marele dicţionar de neologisme)
cretín adj. m., s. m., pl. cretíni; f. sg. cretínă, pl. cretíne
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
CRETÍN adj., s. v. idiot.
(Dicţionar de sinonime)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
CRETÍN ~i m. 1) Om bolnav de cretinism. 2) fig. Persoană lipsită de inteligenţă; nătărău; nătâng; neghiob; nerod; tâmp; tont; năuc; prost. /<fr. crétin
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
(Dicţionar de neologisme)
CRETÍN, -Ă adj., s. m. f. (suferind) de cretinism. ♢ stupid, imbecil, idiot. (< fr. crétin)
(Marele dicţionar de neologisme)
cretín adj. m., s. m., pl. cretíni; f. sg. cretínă, pl. cretíne
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
CRETÍN adj., s. v. idiot.
(Dicţionar de sinonime)