CUMBARÁ, cumbarale, s.f. (Înv.) Obuz. [Var.: bumbará s.f.] – Din tc. kumbara.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
cumbará (cumbarále), s.f. – 1. Bombă, proiectil. – 2. Mortier, obuzier. Tc. kumbara (Şeineanu, III, 43; Ronzevalle 87), cf. alb., bg. kumbará. Sec. XVIII, înv. – Der. cumbaragiu, s.m. (artilerist), din tc. kumbaraci.
(Dicţionarul etimologic român)
cumbará s. f., art. cumbaráua, g.-d. art. cumbarálei; pl. cumbarále
(Dicţionar ortografic al limbii române)
cumbáră, cumbări, s.f. (reg.) cumătră, naşă, nănaşă.
(Dicţionar de arhaisme şi regionalisme)
Sinonime:
CUMBARÁ s. v. mortier, obuz.
(Dicţionar de sinonime)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
cumbará (cumbarále), s.f. – 1. Bombă, proiectil. – 2. Mortier, obuzier. Tc. kumbara (Şeineanu, III, 43; Ronzevalle 87), cf. alb., bg. kumbará. Sec. XVIII, înv. – Der. cumbaragiu, s.m. (artilerist), din tc. kumbaraci.
(Dicţionarul etimologic român)
(Dicţionar ortografic al limbii române)
cumbáră, cumbări, s.f. (reg.) cumătră, naşă, nănaşă.
(Dicţionar de arhaisme şi regionalisme)
Sinonime:
CUMBARÁ s. v. mortier, obuz.
(Dicţionar de sinonime)