DURDUÍT s.n. (Reg.) Faptul de a durdui; duduitură, duduit. – V. durdui. (Dicţionarul explicativ al limbii române)
durduít s. n.(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:DURDUÍT s. v. duduit, duduitură, durăit, durăitură, duruit, huruială, huruit, huruitură.(Dicţionar de sinonime)