inconstanță dex - definiţie, sinonime, conjugare
INCONSTÁNT, -Ă, inconstanţi, -te, adj. (Despre oameni şi manifestările lor) Care nu este constant; schimbător, nestatornic, instabil, uşuratic. – Din fr. inconstant.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)

INCONSTÁNŢĂ, inconstanţe, s.f. Lipsă de constanţă; nestatornicie. – Din fr. inconstance.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)

INCONSTÁN//T ~tă (~ţi, ~te) Care nu este constant; lipsit de consecvenţă (în păreri, atitudini); nestatornic; schimbător; inconsecvent; neconsecvent. [Sil. -con-stant] /<fr. inconstant, lat. inconstans, ~ntis
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)

INCONSTÁNŢ//Ă ~e f. 1) Caracter inconstant; lipsă de constanţă. 2) Atitudine inconstantă; inconsecvenţă. [G.-D. inconstanţei; Sil. -con-stan-] /<fr. inconstance
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)

INCONSTÁNT, -Ă adj. Care nu este constant; nestatornic. [< fr. inconstant, lat. inconstans].
(Dicţionar de neologisme)

INCONSTÁNŢĂ s.f. Lipsă de constanţă; nestatornicie. [Cf. fr. inconstance, lat. inconstantia].
(Dicţionar de neologisme)

INCONSTÁNT, -Ă adj. care nu este constant; nestatornic, inegal. (< fr. inconstant, lat. inconstans)
(Marele dicţionar de neologisme)

INCONSTÁNŢĂ s. f. lipsă de constanţă; nestatornicie. (< fr. inconstance, lat. inconstantia)
(Marele dicţionar de neologisme)

inconstánt adj. m., pl. inconstánţi; f. sg. inconstántă, pl. inconstánte
(Dicţionar ortografic al limbii române)

inconstánţă s. f., g.-d. art. inconstánţei; pl. inconstánţe
(Dicţionar ortografic al limbii române)



Sinonime:
INCONSTÁNT adj. 1. v. inconsecvent. 2. v. schim-bător.
(Dicţionar de sinonime)

INCONSTÁNŢĂ s. v. inconsecvenţă.
(Dicţionar de sinonime)



Antonime:
Inconstant ≠ constant, nelabil, neschimbător, stabil, statornic
(Dicţionar de antonime)


Cuvinte care încep cu literele: in inc inco incon incons

Cuvinte se termină cu literele: ta nta anta tanta stanta