MUŞINÁ, pers. 3 múşină, vb. I. Tranz. şi intranz. (Reg.; despre unele animale) A adulmeca, a mirosi; a căuta. – Et. nec.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
muşiná vb., ind. prez. 3 sg. muşínă
(Dicţionar ortografic al limbii române)
muşínă, muşíni, s.f. (reg.) 1. ţânţar; muscă. 2. muşiţă. 3. molie. 4. viermănar.
(Dicţionar de arhaisme şi regionalisme)
Sinonime:
MUŞINÁ vb. v. adulmeca, migăli, mirosi, mocăi, mocoşi, moşmondi, moşmoni, ticăi.
(Dicţionar de sinonime)
MÚŞINĂ s. v. molie, ţânţar.
(Dicţionar de sinonime)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
muşiná vb., ind. prez. 3 sg. muşínă
(Dicţionar ortografic al limbii române)
(Dicţionar de arhaisme şi regionalisme)
Sinonime:
MUŞINÁ vb. v. adulmeca, migăli, mirosi, mocăi, mocoşi, moşmondi, moşmoni, ticăi.
(Dicţionar de sinonime)
MÚŞINĂ s. v. molie, ţânţar.
(Dicţionar de sinonime)