omonimic
OMONÍMIC, -Ă, omonimici, -ce, adj. De omonim sau de omonimie. – Din fr. homonymique.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
OMONÍMI//C ~că (~ci, ~ce) Care ţine de omonime; propriu omonimelor. /<fr. homonymique
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
OMONÍMIC, -Ă adj. Referitor la omonime sau la omonimie. [Cf. germ. homonymisch].
(Dicţionar de neologisme)
omonímic adj. m., pl. omonímici; f. sg. omonímică, pl. omonímice
(Dicţionar ortografic al limbii române)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
OMONÍMI//C ~că (~ci, ~ce) Care ţine de omonime; propriu omonimelor. /<fr. homonymique
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
(Dicţionar de neologisme)
omonímic adj. m., pl. omonímici; f. sg. omonímică, pl. omonímice
(Dicţionar ortografic al limbii române)