piticiră
[Conjugare]
PITICÍ, piticesc, vb. IV. Tranz. şi refl. (Rar) A (se) micşora, a (se) închirci. – Din pitic2.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
piticí vb., ind. prez. 1 sg. şi 3 pl. piticésc, imperf. 3 sg. piticeá; conj. prez. 3 sg. şi pl. piticeáscă
(Dicţionar ortografic al limbii române)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
piticí vb., ind. prez. 1 sg. şi 3 pl. piticésc, imperf. 3 sg. piticeá; conj. prez. 3 sg. şi pl. piticeáscă
(Dicţionar ortografic al limbii române)