smucitură
[Sinonime]
SMUCITÚRĂ, smucituri, s.f. Faptul de a (se) smuci; mişcare repezită, bruscă; smuceală, smucit1. [Var.: (pop.) smuncitúră s.f.] – Smuci + suf. -tură.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
smucitúră s. f., g.-d. art. smucitúrii; pl. smucitúri
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
SMUCITÚRĂ s. smuceală, smucire, smucit. (Cu o ~ ...)
(Dicţionar de sinonime)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
smucitúră s. f., g.-d. art. smucitúrii; pl. smucitúri
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
SMUCITÚRĂ s. smuceală, smucire, smucit. (Cu o ~ ...)
(Dicţionar de sinonime)