temperament
[Sinonime]
TEMPERAMÉNT, temperamente, s.n. Ansamblul trăsăturilor fiziologice şi nervoase ale unei persoane, care determină diferenţieri psihice şi de comportament între indivizi; fire. ♦ Energie vitală, avânt, elan, impetuozitate; vioiciune. – Din fr. tempérament, lat. temperamentum.
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
TEMPERAMÉNT ~e n. 1) Totalitate a particularităţilor psihice şi fiziologice, care determină excitabilitatea şi comportamentul unei persoane. ~ coleric. ~ sangvinic. 2) Energie vitală. ♢ Cu (sau plin de) ~ plin de energie. /<lat. temperamentum, fr. tempérament
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
TEMPERAMÉNT s.n. 1. Totalitatea particularităţilor individuale ale psihicului omenesc, manifestate prin rapiditatea şi intensitatea desfăşurării proceselor psihice şi prin gradul de sensibilitate; fire. ♢ Temperamentul arborilor = mod de comportare a speciilor forestiere faţă de lumină. 2. Energie, impetuozitate, elan. [Pl. -te, -turi. / cf. lat. temperamentum, fr. tempérament].
(Dicţionar de neologisme)
TEMPERAMÉNT s. n. 1. ansamblul particularităţilor legate de latura dinamică şi energetică a activităţii psihice a unei persoane, având o bază ereditară şi exprimându-se stabil în comportament; fire. 2. energie vitală, impetuozitate, elan. (< fr. tempérament, lat. temperamentum)
(Marele dicţionar de neologisme)
temperamént s. n., pl. temperaménte
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
TEMPERAMÉNT s. 1. v. fire. 2. v. avânt.
(Dicţionar de sinonime)
TEMPERAMÉNT s. v. aer, climat, climă, conformaţie, constituţie, factură, fizic, natură, structură, temperatură, vreme.
(Dicţionar de sinonime)
(Dicţionarul explicativ al limbii române)
TEMPERAMÉNT ~e n. 1) Totalitate a particularităţilor psihice şi fiziologice, care determină excitabilitatea şi comportamentul unei persoane. ~ coleric. ~ sangvinic. 2) Energie vitală. ♢ Cu (sau plin de) ~ plin de energie. /<lat. temperamentum, fr. tempérament
(Noul dicţionar explicativ al limbii române)
(Dicţionar de neologisme)
TEMPERAMÉNT s. n. 1. ansamblul particularităţilor legate de latura dinamică şi energetică a activităţii psihice a unei persoane, având o bază ereditară şi exprimându-se stabil în comportament; fire. 2. energie vitală, impetuozitate, elan. (< fr. tempérament, lat. temperamentum)
(Marele dicţionar de neologisme)
temperamént s. n., pl. temperaménte
(Dicţionar ortografic al limbii române)
Sinonime:
TEMPERAMÉNT s. 1. v. fire. 2. v. avânt.
(Dicţionar de sinonime)
TEMPERAMÉNT s. v. aer, climat, climă, conformaţie, constituţie, factură, fizic, natură, structură, temperatură, vreme.
(Dicţionar de sinonime)