zărculă
zărcúlă (-le), s.f. – Bonetă. – Mr. zărculă. Tc. zerkülah (Şeineanu, II, 386), cf. chiulaf şi sb. zarkula. Sec. XVIII, înv.
(Dicţionarul etimologic român)
ZĂRCÚLĂ, zărcúle, s.f. (Înv.) Căciulă. (din tc. zerkülah)
(Dicţionarul etimologic român)
(Dicţionarul etimologic român)
ZĂRCÚLĂ, zărcúle, s.f. (Înv.) Căciulă. (din tc. zerkülah)
(Dicţionarul etimologic român)